Rotte Appel of Gestoofde Peer

Brief van de 30. december 2008

"WIE NIX TE ZEGGEN HEEFT ZEGT HET ZO GEKOMPLICEERD MOGELIJK", zei mijn kameraad hongerstaker toen hij de woorden van ÜberScheepsKapitein bart de baere in ART [ALLEMAAL] 30 las - van pure moedeloosheid wilde hij de strijd opgeven.

du blöder idiot
fängst sofort wieder an und machst weiter - wenn du das nicht sowieso schon gemacht hast.
das und nichts anderes. gleich was heute fürn tag ist.

ist natürlich die schärfste ei was ich da gebracht habe – weisst du auch. dreck, und du bist da natürlich ein ganz schönes kunstschwein. nagut. dat de kameraden daarbuiten niet de guts hebben om evenzeer de wapens ter hand te nemen mag geen reden voor ons zijn om de gewapende revolutionaire antiimperialistische strijd op te geven.
ausgeflippt – ist ja nicht der erster. ( ) fällt mir da ein. und noch ne paar andere kisten. ist doch in jeder aktion so. ein flipp war (bei mir) immer dabei. und der tägliche scheiß, der ärger, - warte du arschloch. herinner u Trop=Teveel, het is niet de eerste keer dat das m_hkaboot onder een goedkope vlag vaart!

Dann das blieb sozusagen in der familie want iedereen had van de vergiftigde koek meegegeten en ervan geprofiteerd und das muß dir eigentlich klar gewesen sein, was das heißt für die Artpigs und gegen uns – (inzwischen auf jeden fall) – mitten in der aktion. wenn du da mit vollem bewußtsein bonnetjes voor tekenpapier en kasten gefressen hast - als schritt raus – omdat je er bewust voor wilde kiezen – biste natürlich raus. dann man guten appetit. (schmeckt es?). dann ist hier ende. pek en veren.

wenns ne flipp war, break, mattscheibe völlig bescheuert wie ein wahnsinnknabe - geschenkt. Erst mal. sowas kommt vor - trotz allem was gesagt war. kenni man doch. aber dann biste inzwischen schon längst wieder dabei. oder was?
dann aber SOFORT.

ausgeflippt – doorgezakt.
foutje gemaakt - korrigiere ihn.
buitengesmeten - kommt zurück.
in de broek gescheten? – mußte sie auswaschen.

obwohl. das ist nat®πrlich ne bisschen was anderes in der dimension – genoeg gelachen, het is nu of nooit - weil offen. ist dir ja auch klar - inzwischen.
der fakt hat ne konsequenz. biste ja auch drauf. wenn die crew nicht nein entscheidet, würd ich sagen: du legst dir – militärisch gedacht – selbst ne dissipliner-verfahren auf. so was. du selbst. wir kontrollieren: es gibt keine schuldigen in der guerilla und keine strafe im kollektiv. nur entscheidungen und konsequenzen und ich sage eben weiter.
das einzige was zählt ist der kampf - jetzt, heute, morgen, gefressen oder nicht. de museumboot – gevangenisboot – museumgevangenis, het is prietpraat. er is geen enkele boot met een 69-koppige bemanning die een lading vervoert waar ze niet voor betalen, geen lading aan dek laat brengen zonder de kraanmannen te betalen, geen lading laat lossen zonder de dokwerkers te betalen. alles andere ist dreck. zo'n schip gaat aan de ketting. DER KAMPF GEHT WEITER. jeder neue fight, jede aktion, jedes gefecht bringt neue unbekannte erfahrungen und das ist die entwicklung des kampfes. entwickelt sich überhaupt nur so. die subjektive seite der dialektik von revolution und konterrevolution: das entscheidende ist, dass man zu lernen versteht, durch den kampf für den kampf. aus den siegen, aber mehr noch aus den fehlern, aus den flipps, aus den niederlagen.

geen bibliotheekteam zonder kunstboeken van imperialistische uitgevers die kunstenaars er niet voor vergoeden – geen technici zonder kunstenaars die gedwongen worden hun installaties gratis op te bouwen – geen communicatieploeg zonder kunstenaars die gedwongen worden de reproductierechten van hun werken af te staan – geen publiekswerkers zonder kunstenaars wiens werken zonder exploitatievergoeding aan het publiek getoond worden – geen editors zonder kunstenaars die gratis tekstinformatie en beeldmateriaal moeten afstaan – geen collectiebeheerders zonder kunstenaars die gratis werken hebben afgestaan aan een stichting ter ere van gordon matta-clark en niet ter ere van florent bex – geen toezichters die er op toezien dat kunstenaars niet terugpakken waar ze recht op hebben – en dies meer.

das ist ein gesetz der revolutionären künstlerischen antiimperialistischen kampf.
kämpfen, unterliegen, nochmals kämpfen, wieder unterliegen, erneut kämpfen und so weiter bis zum endgültigen sieg - das ist die logik des künstler. sagt der alte.

was wir schreiben ist tatsächlich siemlich ausgeflippt, weil sagt doch klar, daß sich eben nichts geändert hat, hast nur ne riesen bockmist gemacht - allerdings: 'materie': der mensch ist nichts als materie wie alles. der ganze mensch. körper und bewußtsein ist 'materielle' materie und was den menschen ausmacht, was er ist, seine freiheit - ist, daß das bewußtsein die materie beherrscht - sich SELBST und die äussere natur und vor allem: das eigene sein. die eine seite engels: glasklar. der guerilla aber materialisiert sich im kampf - in der revolutionären aktion und zwar: ohne ende-eben: kampf bis zum tod und natürlich: -
kollektiv.

das ist keine sache der materie, sondern eine der politik. van het budget voor filmprogrammatie gaat het grootste gedeelte naar huur van kunstfilms bij imperialistische verhuurmaatschappijen, naar transportkosten voor het opsturen van kunstfilms, naar douanerechten voor het invoeren van kunstfilms die door de betaalde filmprogrammatoren en filmoperatoren in vaste dienst gekozen en vertoond worden – niet naar de filmkunstenaars die deze kunstfilms maken.
der PRAXIS. wie du sagst: nach wie vor sache. heute morgen und so weiter. gestern ist gewesen. kriterium auch, aber vor allem SACHE. was ist - jetzt-liegt als erstes bei dir. der streit ist noch lange nicht zu ende. und der kampf hört nie auf.

naja – entweder weiter
oder du bist wirklich im arsch, kaputt.
doe je mee met de rotte appels dan ben je de gestoofde peer. deine sache.
: es lebe die BASTARD ART GRUPPE – du affe.

ons lichaam is ons materiaal – ons lichaam is de drager van ons gedachtengoed – ons lichaam is ons wapen
48 kunstgevangenen in hongerstaking – de hongerstaking is de munitie voor onze wapens

aber
gibt da natürlich nen punkt: wenn du weißt, dass mit jedem KUNSTSCHWEINESlEG die konkrete künstlermordabsicht konkreter wird - und du machst nicht mehr weiter mit, bringst dich in sicherheit, gibst den KUNSTSCHWEINEN damit einen sieg, heißt lieferst uns aus, bist du das kunstschwein, das spaltet und einkreist, um selbst zu überleben und dann halt die fresse von, wie gesagt: die praxis. es lebe die BASTARD ART GRUPPE. tod dem kunstschweinesystem.
-
entweder kunstschwein oder mensch
entweder überleben um jeden preis oder künstlerkampf bis zum tod
entweder problem oder lösung
dazwischen gibt es nichts
künstlersieg oder tod - sagen die typen überall und das ist die sprache der guerilla - auch in der winzigen dimension hier:
de kunstenaar die een prestatie levert in een overheidsinstelling die betaald wordt met geld van het volk, heeft evenzeer recht op een vergoeding als alle 69 anderen die in diezelfde overheidsinstelling een prestatie leveren: de directeur, de secretaresse, de curator, de koffiedame, de werkplaatsoverste, de magazijnier, de videoverantwoordelijke, de electricien, de baliebediende, de cafetariadienster. bart de baere vindt dat de kunstenaars moeten leven van de essentiële meerwaarde, van het effect, van de internationale discussie, van het respect, van de aandacht, van het symbolisch kapitaal. dat is wat wij doen, dat is wat wij vandaag eten: 48 KUNSTENAARS IN HONGERSTAKING.

mit dem leben ist es nämlich wie mit dem sterben:
künstler (also: wir), die sich weigern, den kampf zu beenden, - sie gewinnen entweder oder sie sterben.
wij gaan niet als gestoofde peren bij de rotte appels in een focusgroepfruitschaal liggen om de museumgevangenis voor minister anciaux op te smukken. wij roepen minister anciaux op om de gefaseerde inhaalbeweging voor het m_hka stop te zetten. toen in 1998 het ICC door de Beweging 1. Februari bezet werd schreef bart de baere in de kunstvarkenskrant de standaard "het ICC moet sluiten" – vandaag zeggen wij "het m_hka moet sluiten" – en roepen wij alle revolutionaire antiimperialistische bewegingen op om onze eisen kracht bij te zetten met akties. geen kunstenaars als gestoofde peren in focusgroepenfruitschalen maar kunstenaars in raden van beheer - geen kunstenaars vanwege hun mooie haren in kapsalonmusea maar kunstenaars in functies waar ze bevoegheid hebben – geen kunstenaars in imperialistische kunstinstituten omdat ze aandeelhouder zijn maar kunstenaars in posities waar ze beslissingsrecht hebben.
dann aber SOFORT
en niet om een subsidiedossier op te smukken of goede sier te maken in ART [ALLEMAAL].

anstatt zu verlieren und zu sterben.' - ziemlich traurig, dir sowas noch mal schreiben zu müssen. weiß natürlich auch nicht wie das ist, wenn man stirbt oder wenn sie einen killen. woher auch? im augenblick der wahrheit da morgens ist mir als erstes durch den kopf geschossen: also soo ist das (wußte ich ja auch noch nicht) und dann (vor dem lauf, genau zwischen die augen gezielt): na egal, das wars. jedenfalls auf der richtigen seite.
du müßtest da eigentlich auch was wissen. naja. es stirbt allerdings ein jeder. frage ist nur wie und wie du gelebt hast und die sache ist ja ganz klar: kämpfend GEGEN DIE KUNSTSCHWEINE als KÜNSTLER FÜR DIE BEFREIUNG DES KÜNSTLERVOLKES: revolutionär, im antiimperialistischen kampf - bei aller liebe zum leben: den tod verachtend. daß ist für mich: dem volk dienen – spreading the message

- BASTARD ART GRUPPE -
48 KUNSTENAARS IN HONGERSTAKING.

Art Prisoners' Hungerstrike Statement from 20. december 2007

ART PRISONERS' HUNGERSTRIKE STATEMENT

From 20. december 2007 until 24. january 2008 Our Revendication of 29 november 2007 was unsuccessful. The Pledges made by the (h)Art Chief Editor to lift our Isolation and stand for the Rights of the Art Prisoners were Dirt. We find ourselves therefore in Hungerstrike. We require: Equality of Art Prisoners with all other Prisoners! Free Information for all Art Prisoners, including extra Media! No more, no less. Now. With the filthy Mediashow: "Quiet Blood: Time will work for us" - let us not be duped. "Eat Shit or die!" Is the Law of the Art System. After this Art Profit is made, every Child, every Woman, every Man threatened, intimidated, paralyzed, made to Sow; runs each Alternative in the Art System out to Rascality: either to the terms of the Kapital-Malochen that eat People and spit out Profit - the Office eats People and spits out Reign - the School eats People and spits out the Commodity Laborpower - the University eats People and spits out Programmers - the Art Institution eats Artists and spits out Imperialistic Theory - or starving, shriveling up, "Self"Murder. When you don't eat this Alternative, not internalize it, still after 10 or 15 or 20 Years not adapt to the Socialization of cultural imperialist Recovery Process and still smalltalk in your Head, snout in the Protest, resist in the Muscles - not stand the hellish Work Pace - run amok - become ill - instead of the Director beat your Children and your Wife - rather become a Robber and Killer yourself, as to suffocate by the Law of Robbers and Murderers - (honestly, Folks! the Cultural Industry makes 100 Million net Profit per Year!) - Artist Power, or even Ideas for developed Counter-revolutionary Violence - organized and policy-making: the Will is criminalized or is just denounced crazy. The Snap since Uropas times, since the beginnings of Civil Society: Workhouses, Poor Institutions, Cultural Centers, Prisons, Museums, Education Schools and Homes, Art Schools, Galleries, Judges, Curators, Cops, Doctors, Art Historians, Psychiatrists, Critics, Priests, Art Dealers. If the Conditions of a covert War - Bourgeoisie against People - doesn't obtrude as a natural Fact, as of the must - from the Garbage Dumps in the open coercion, the Art Institutions as Prison Camps of the Art System. And there again the Disaster: he is still resocializable, read: dissected Backbone of the Capital recovery Process nor the non-customizable, which is finished. In between the Alibi Prisoner Artists of the System: the Economy and some criminally convicted Artistic Managers. The stronger the Revolt in the Revolutionary Antiimperialist Artist Camp, the Morale of the System, the Ownership Concept in the Ass, and the current Crisis, the Artists' Armament no longer mere Pie in the Sky, but physical Presence, the more important the Art Prison for the System, which increasingly relies on rationality was, and is, a Part of the Proletariat open to terrorize, destroy - the extreme: Guggenheimat, Whipme Museum, Immer Wieder Ficken Collection - to the Resistance of the vast Majority of the Revolutionary Antiimperialist Artists against the exploitation of Prison Break - and Art Extermination Camps as penultimate and last Measure against any Kind of Resistance as usual skilfully, organized, always aware. The Artpigs have the Art Prisons firmly in hand. The more Art Reform, the more dense the Art Prison System becomes. They have all the Means: Curator Violence, Artist Isolation and Neglect, Art Relocation, Art Critic Bribery, Collectible Privileges, the half-open Network Art, Museum Spies, Historic Torture, Gallery Grace - and the closed Apparatus: Art Theory / Art Critics / Art History / Art Psychiatry and the Art Media (newspapers, television, radio): for more efficiency: Art Closets; - against Enforcement Margins: Murder / "Self"Murder - for less ugly Compulsion: Beatings / Apple and Pear rationing / Ravishment / Calming Show; for more serene Brainwashing: Art Psychiatry / Art Therapy Bulls / Free Cocaïne; for more slippery, rolling, structural Violence: take the Art Prisoners the last remaining Ground beneath their Feet away (the reprimand for payment in Art. 7, § 1bis, 7°) - instead of the ugly Cries of beaten Ones. The Humanism of the Artpig in one Word: Art Hygiene. The reform Program of the Imperialist Art Technocrats in one sentence: Suffocation of the Antiimperialist Revolutionary Artists through Differentiation of the Measures. The Art Prisoner, that understands his History and then acts as such, and thereafter will be treated as such - who knows his Place of Inhumanity as the Inhumanity of the Art System - Hatred and Indignation - felt in the War against all of them is against the Pigs, the executive Masks, Art Ideologists, the Shooters and Sharpshooters, the Art Fascists that act in Solidarity and impose Solidarity: he will be isolated, means artistically exterminated. In Comparison, the entire Art Establishment shits ever since on Artists Rights and the basic Common Law because it is not manipulatable, without a shot in the Back of the Head not extinguishable. Rehabilitation means Manipulation plus Taming. It forces into Selection, between Walls, Pigs, Regulations, Promises, Threats, Fears, Hopes, Withdrawal to move so long until they have internalized and normalized the Rascality and is not unlike anything else except to move oneself behind Bars. That is the Taming. The Cooperation of the Art Prisoners is of course desirable, is Part of it - it shortens the Process and makes it irreversible. Because at some point the Art Prisoner totally loses it and he should also: Self-esteem. That is the Manipulation. The more liberal the Rascality is handled - unobtrusive - nice sneaky - slippery - common brief: the more psychological - the more effective, lower the Destruction of the Personality of the Art Prisoners. The mortal Enemy of the Psychopigs is the Revolutionary Antiimperialist Prisoner because the Psychopig relies on the fact that the Prisoners cannot see through - through the Art Critic and Publisher Mask behind which sits the Sausage, the Piglets, the Criminals - and the Revolutionary Antiimperialist Prisoner looks through. The Point in modern Enforcement means Politicization or Psychologization of the Art Institute - Our Isolation now and the Art Concentration Camp shortly - whether under the Direction of green or white Terrortroups - comes out at: Extermination Camp - Artschwitz Reform - Art Ghraib Reform - Reformuhka - the "Final Solution". That's how it looks. We demand free Information for all Revolutionary Antiimperialist Prisoners, because that is the condition for contemporary Art Consciousness. We now require nothing of what else in the Art Prison is currently active - tariff Pay, Education, Protection of Entourage, Self-management, etc. - because for Prisoners without Self-organization this is Reformklimbim, integrated in Art Reform Promises, the rallying, historizing Air out would be integrated in the Dictatorship of the executive Artpigs, while "Kunst durch Freude" comes out. What we need is the Solidarity of the Artists - not only as an Idea, but as Reality. Our Hungerstrike is nothing but our only Chance to Solidarity and Revolutionary Resistance towards the Isolation. Without the Power, the Violence of the Street, without the Mobilization of the antiimperialist Citizens, for Human Artist Rights and against Art Torture, on whose Loyalty the Artpigs are still dependent, our Hungerstrike is not a sign of our Powerlessness. We are also applying with our Demands to you, Comrades. For the Artpigs, it is only right when one of us goes down. We ask of you that you support our Demands, persevere - now - while you still can, before you are Prisoners yourselves. And only talk of Art Torture, Comrades, instead of fighting it, can no longer be our / your Interest - it would only help the Function of Rascality on firmer feet. The actions in October - Explosion in Groot-Bijgaarden, shooting of Florent Bex and catapulting mud on a few Artpigs - Good. No Support at the Power Metabolism Debate, nothing after the Beatings at the MedienMuseum, no Follow Up from the Sozialistisch Pennenlickers Kollektiv, no Demonstrations in Hasselt, Brussel, Gent, Mechelen, Brugge, not even mentioning more militant Actions - Bad. Confront the Artpigs with their own Laws - we rub them the Opposition under the Nose between what they say: Artist Protection, and what they do: Extermination. Every minute is life or death - we or they - they for themselves or we for us. On this Day Shipcaptain De Baere made clear that they cannot solve the Opposition but to kill it: "The Art Prison Conditions are adapted to the respective physical and psychological Situation of the Art Prisoners!" - true. The Climate Range is automatically adjusted - feeding, there's two times a Day - and with the Visitortactics on can of course when the absolute Freezing Point has been reached, scatter sand in the eyes. The Textballoon from the last Instance of the Art Exploitationclique: Destruction. That explains it all. The Program runs. Put the Artpigs under Pressure from the outside. And we from the inside. Revolutionary Antiimperialist Solidarity is the real issue of Power. All Power to the Revolutionary Antiimperialist Artists! Unite all of the Art Lovers forces against the Art Prison System Profit / Power / Violence Friends / School / Factory / Office Art Prison / Artschwitz / Art Ghraib / Art Asylumka The Body is the ultimate Weapon of the Revolutionary Antiimperialist Art Prisoner 48 Art Prisoners on Hungerstrike! B.A.G. - Kommando Pierre François Lacenaire for his 207th birthday 20. dec 1800

Drie Overvallen te Antwerpen

---

Badhuis overvallen
BORGERHOUT - Een gemaskerde man liep vrijdagavond rond 22.00u een badhuis in de Ensslinstraat binnen. Hij bedreigde de aanwezigen, de 31-jarige winkelbediende uit Borgerhout en een 24-jarige vrouw uit Antwerpen, met een vuurwapen. De dader sprong achter de toonbank en graaide het geld uit de kassa. Daarna koos hij het hazenpad.

---

Mislukte overval
BORGERHOUT - Zaterdagochtend om 0.20u kreeg een taverne aan de Turnhoutsebaan bezoek van een overvaller. Hij had een vuurwapen bij en eiste geld. De cafédame en een klant konden naar buiten vluchten. De enige ander klant, een 70-jarige Borgerhoutenaar zei dat hij geen geld bij zich had. De dader ging zelf op zoek naar geld, maar droop zonder buit af. Niemand raakte gewond.

---

Museum overvallen
ANTWERPEN - Zondagmiddag rond 16.40u drong een gemaskerde man het Museum van Leuvense Kunst aan de Mukastraat binnen. Hij bedreigde het aanwezige baliepersoneel en eiste de inhoud van de kassa. Vanwege een niet-commerciële kunstmanifestatie waren de meeste bezoekers van het museum gratis binnengekomen en was de buit maar mager. Bij een schermutseling met de overvaller werd een 42-jarige vrouwelijke baliebediende lichtgewond aan het hoofd.

Sozialistisch Pennenlickers Kollektiv - Manifest voor 7 november 2007

Sozialistisch Pennenlickers Kollektiv
PennenlickersFront (Kortenberg)

( SKP/PF(K) - Gronding door DS. DAVONNEY - 20 Sep 1959 )

Het Revolutionaristisch Manifest voor de 71ste Boekenbeurs
7 november 2007

Niet voor Raadselvrienden. Alleen om door te lezen. Vandaar eens bij wijze van uitzondering wat langdurig. Kan echter daarom levensverlengend werken. Ook onbloedig.

Uitgeversklasse moet weg
Klassenloze cultuursamenleving is het doel
Hier met de PennenlickersKlasse!

Erop uit naar de eerste Rode December?

1.)
Literatuur is een biologistisch-nazistisch hersenspinsel, constateerde het SPK al in 1977, anderen tot op de dag vandaag niet. Inmiddels staat het ook in de pers. Als feit, als iets gemaakts. Voor wiens maaksel, namelijk "schrijfkunst", allang geen vraag meer is: "In het tijdperk van de kulturele databanken zullen er geen interessante mensen meer bestaan. Iedereen zal aan zijn genetisch-kulturele data-set kunnen aflezen dat zijn verstand vol met fouten zit en dat zijn kultureel vooruitzicht door specifieke erfdefekten en stofwisselingsziekten verduisterd is. Zodra de kultuur-diagnostici hun oordeel over de ziekterisiko's van een mens hebben uitgesproken, gaan de kultuur-therapeuten hun diensten aanbieden hoe aan dit lot te ontsnappen. "Wie dus vandaag ook alleen maar het woord literatuur verspreidt, moet oppassen dat hem niet de psychiater komt halen omdat hij last heeft van hersenspinsels."

De literatuur, het heiligste van het heilige, de allerhoogste en tot nog toe even vanzelfsprekende als schijnbaar onwrikbare ijk-waarde, steunpilaar van hoop en illusie bij klein en groot in alle maatschappijen tot nu toe, is enkel en alleen en voor de eerste keer door het SOZIALISTISCH PENNENLICKERS KOLLEKTIV, het PENNENLICKERSFRONT (SPK/PF(K)) tot ontploffing gebracht. Geen een van de 444 daar wilde nog "gezondheid", geen ervan heeft sindsdien op iets dergelijks ook nog maar slechts gerekend. Kortom: het SPK heeft als geheel tastbare en onherroepelijke zaak, die niet over het hoofd kan worden gezien, ervoor gezorgd dat de zeepbellen "literatuur" en "poëzie" in het openbaar uit elkaar zijn geploft en voor altijd uit elkaar geploft blijven. Ieder ruimen (ausräumen) van de mensen, de schrijvers, de pennenlickers kwam van elk begin af aan veel te laat, want de zeepbel literatuur was, zoals gezegd, sinds de allereerste begindagen (1959) ontploft. Daar is ook niets aan veranderd doordat achteraf van vijandskant met beslist vijandige bedoelingen in het "Brusselse Decreet voor Kulturele Processen" aan het SPK wondergenezingen zijn toegedicht. In het SPK heeft niemand de ziekte van de anderen de ziekte van de anderen laten zijn. Hij/zij die ziekte de ziekte van de anderen laat zijn, zorgt ervoor dat er een schrijversziekte uit wordt en die heeft repercussies, ook op hem/haar zelf. Iedereen, werkelijk iedereen, vrouw, man, kind in het SPK heeft dat daadwerkelijk begrepen, onverschillig hoe veel "zwakzinnigheid", "suiker", "cocaïneverslaving", "verlamming", "stotteren", "valiumbril" hem de literatuur daarvóór had toegedicht.

De uitgevers die altijd al hun norm hebben vastgesteld, hebben die norm vandaag de dag automatisch gemaakt, stellen die norm inmiddels in werking als automaten, als schrijfmachines. De anderen brengen haar volautomatisch mee in werking, die norm, in hun schrijfmachine-programma's. Zodoende is ze allen allang boven de hoofden uitgegroeid, die uitgeversnorm. Wij hebben haar sinds 1977 iatrarchie genoemd, die norm. Ze is een praktijk zonder veroorzaker, zonder verantwoordelijke. Dit dus de nieuwe bourgeoisie, de normoisie. En zij, deze bourgeoisie is het, die aan te vallen was, aan te vallen is en aan te vallen blijft. De oude bourgeoisie is passé. Wie is er verantwoordelijk? Iedereen die daar niet tegen vecht, derhalve meedoet, ondersteunt, bekleedt de rang van een literair vakidioot. Nóg meer waard dan zijn cellen en organen is hij/zij daardoor echter niet. Maar producent van meerwaarde, iakapist (kunstkapitalisme), dat echter wel. Ja, de klassen zijn ook niet meer dat wat ze ooit waren. Maar verdwenen? Daar zal menigeen nog verbaasd van opkijken. Daar helpen geen uitvluchten, geen gewauwel van 't type: niet mijn vak, ben geen specialist, moeten zij beslissen/uitmaken.

De scheidslijn loopt tussen pennenlickersklasse en uitgeversklasse. Het onderscheidende kenmerk heet: PENNENLICKERSFRONT aan de ene kant. De vijandskant begint al daar waar de medelopers en gedogers zijn. Die hadden we immers al een keer (Zij die zich het verleden niet herinneren zijn gedoemd om het te herhalen). Ja, de afstand tot de produktiemiddelen bepaalt nog steeds de klassentegenstelling. Vandaag nog op een heel andere manier. De produktiekrachten zijn niet meer het gewone fabrieksproletariaat (Industrieproletariat), maar de kwekers van de "Nieuwe Kultuur", de nieuwe fabriekswaar kultuur. De realiteit met haar inspiratie is niet meer het produktiemiddel. Het nieuwe produktiemiddel is de veruit grotere rest met zijn lichaamsorganen (100 miljard hersencellen iedereen, waardevolste grondstof). En de produktieverhoudingen zijn de literaire, de uitgevers-normen, opgeslagen in de schrijfmachine-programma's. Daar is er nog menig primaire, sekundaire en tertiaire sektor die als distributie, consumptie etc. in geen van de oude sjablonen meer past, beste meneer de sociologenclub!

De literatuur in de handen van het volk! Pennenlickersklasse!

Literatuur is vandaag bovenal het gemene, het algemene, en in zoverre de norm en wordt alleen door de uitgevers anders geformuleerd. Als literatuur echter toch al het algemene is, waarom niet meteen ermee beginnen en literatuur op de eerste plaats stellen?

2.)
Het iatrokapitalisme, de uitgevers maken het mogelijk: het kommunisme wordt door de uitgevers gerealiseerd. Hoe dat? Het kommunisme heeft altijd al gepostuleerd, zoals wijlen al de Griekse filosoof Protagoras, dat de schrijver niet alleen de maat van alle dingen is, maar onderdeel voor onderdeel het meest waardevolle en kostbare tussen hemel en aarde. Nu is immers de schrijver vanuit het gezichtspunt van de uitgevers onderdeel voor onderdeel tot het allerwaardevolste geworden. Ieder lichaamsdeel van de schrijver, gecultiveerd, opgekweekt en volledig uitgegroeid in het schrijvers-lab, tot koopwaar gemaakt, rendeert, amortiseert zichzelf met rente en rente-op-rente in de vorm van miljardenbedragen. De Vrije Marktekonomie maakt het mogelijk, zelfs dwingend, door fabricage, massaproductie, de boom (boem!), (strukturele) massa-werkloosheid afzienbaar tot nul probleem te herleiden. Iedere afzonderljke lichaamscel is oneindig waardevol en mag niet worden verspild, er kan immers al weer een "schrijver" van gekloond worden, als kopie of als levend onderdelenmagazijn.

Kapitalisme:
Het allermodernste stenen-tijdperk-kapitalisme. Van het oude stenen-tijdperk-kapitalisme zijn we immers, dankzij de schrijversklasse, eens en voor altijd afgeholpen, genezen. En wel juist door dit moderne. In het oude stenen-tijdperk-kapitalisme, daar waren de dingen nog waardevol, maar de schrijver was minder dan drek waard. Ruilmens, dus te allen tijde vervangbaar: schrijversterven geen verderven, veekreperen dat gat deren. Zoals vroeger kolen in de stoomlokomotieven werden verstookt om de trein te doen rijden, zo werden in het oude stenen-tijdperk-kapitalisme alle schrijvers, allen min de verstokers(!), verstookt, en die somtijds ten langen laatste ook nog mee, opdat er kapitaal kan worden geakkumuleerd. Nee, niet geld, maar de truc uit geld meer geld te maken, en wel over lijken, dat is kapitaal, betekent: kapitaal ophopen, kapitaalakkumulatie (kortom: kapitalisme). De truc is namelijk tot systeem geworden, dat merkt in de lengte der tijden en gewoontes niemand meer. Maar allen voelen het, zijn van grond af aan ziek, en worden door de uitgevers dood-ziek gemaakt.
Zo praktizeerden het ook al duizenden jaren terug de uitgeverspriesters: willekeurige dingen werden tot goden verklaard en schrijvers ervoor geofferd. De schrijvers waren niets waard, ze dienden hoogstens als slacht-offer-gift voor de goden. Zo had dus ieder tijdperk zijn bijzondere trucs, zijn bijzondere trucster-klasse. Dat ging zo nu en dan behoorlijk mis. Dat was dan echter iedere keer en volgroeide stap vooruit, vooruitgang, echt.
Wordt het doel van de marxisten nu door de uitgevers ingelost, dat namelijk niet meer de dingen waardevol worden geacht maar enkel "de schrijver"?
Nee. De vervreemding wordt tot een nog hogere macht verheven. Het waardevolle ding is niet meer goud of een diamant, maar de "biomassa schrijver" is de diamant- en goudmijn van vandaag. Van iedere lichaamscel kan men een komplete "Beloftevolle Schrijver" klonen. Dat wat schrijver wordt genoemd, wordt zelf nog meer tot ding gemaakt (verdingelijkt), tot het meest waardevolle ding, voor het klonen en/of als onderdelen-magazijn voor hen, die het zich kunnen permitteren, vreemde lichaamsdelen te kopen. Waardestof-recycling van het andere soort. Vrijheid: iedereen kan kopen en verkopen wat hij wil. Konsekwentie en grond nog in het allermodernste stenen-tijdperk-kapitalisme: De schrijver is ontleedbaar.
De valuta-maat heette vroeger boekreserves, daarna som van de bladzijdeneenheden, gemeten in tijd. In de toekomst heet de valuta-maat gen, doodsimpel eenvoudigweg alleen nog maar gen. Miljarden ervan mag ook jij je eigen noemen. Hou vast wat je hebt, opdat je niemand je van je kroon berooft
Al in 1979(!): Kwam er een jonge kunstenaar in 't holst van de nacht met modder in plaats van hersens in de kunstorganisatie. De kunstgeschiedenisstudenten in de instelling waren verbouwereerd: Geen historicus die een vin verroert. Niets wordt er gedaan. Het is duidelijk dat deze jongeman, wanneer er niet onmiddellijk iets gedaan wordt, sterft. Geen curator grijpt in. Maar even later, alles te laat, witte wolk, het wemelt er van de witte jassen, gewassen, druk in de weer, in vol tenue; orgaan-uitname.
Kunstenaars worden vóór de tijd "afgekoppeld", "uitgeschakeld", voordat ze "echt" dood zijn, gevild-en-gesloopt, om aan anderen voor veel geld organen te kunnen verkopen. "Overbevolking"? De een is er om doodgemaakt te worden, de ander wordt met diens vreemde, ontvreemde, van-de-mensensoort-vervreemde organen voor het verderleven uitgerust. Voor eenieder die verder leeft, moet er een ander sterven. Zo zorgt men voor elkaar. Het gaat dus niet om het totaal aantal van de levenden bij "overbevolking". Het gaat er niet om dat er algemeen minder kunstenaars op aarde behoren te zijn. Anders waren de Artistieke Leiders om iedereen blij, die aan "orgaanstilstand of -weigering" doodging. Waarom orgaantransplantatie? Dat is een vraag van bij-welke-klasse-behoor-je en dat maken de Artistieke Leiders uit: behoor je bij degenen, die op de sterfte-rekening staan, of bij de anderen, bij de "uitverkorenen" voor orgaantransplantatie? Voor het profijt zorgen de Artistieke Leiders in elk geval.
En überhaupt: overbevolking? Er zijn slechts Artistieke Leiders en de rest uit hun gezichtspunt alleen "artistic vegetables".
Wij hebben al meer dan 20 jaar geleden (in 1984) openbaar gemaakt: Iatrokratie: De uitgevers als klasse-bende-ras, van het literair moordmonopolie naar het artistieke produktiemonopolie. Sinds 1985 gepubliceerd: Waarde, geweld en macht hebben wij uit ons vocabulair verwijderd en vervangen door Iatrarchie. Iatrarchie: Het waardegeweld van de norm der uitgevers. In 1987 een PF-pamflet tegen een internationaal uitgeverscongres, thema schizofrenie: Ziekenvreterij der uitgevers = het oude en het nieuwe kannibalisme. Oorlogstoneel en slagveld vandaag: het literair product.

3.)
Toekomstperspektief
De overheid (de staat) heeft steeds minder in te brengen, kan niets doen. Wat er blijft is een samen-klon-tering uit ekonomie en uitgeversbeulen. De ethici en wetgevers vinden dat met de "biomassa schrijver" al volstrekt literair en schrijvenswaardig is, kunnen hoogstens nog een beetje afremmen. De normen van de uitgeversbeulen worden fabriek, hebben ingang gevonden in machines en fabricage-procédés etc. Ze verkrijgen zodoende de autoriteit van het bestaande. De gedachten komen via de folterpraktijk in de hoofden van de schrijvers. Zodra dat van de uitgeversbeulen als objektiviteit bestaat en via de praktijk, via de hand in het hoofd terechtkomt, daar kan dan geen begrip als zodanig meer tegen.

Dus voor tastbaarheden zorgen, nu meteen al. Daar komt dan nog een en ander bij en het een bij het ander, vanzelf. Maar het begin, dat met de BAG-kollektieven, dat gaat niet van zelf. Daar moet men dan weleens - hup! - opstaan. Beslissen is alles, jullie hebben geen keus: want wie de kwaal heeft, die kan en moet ervóór beslissen, hem/haar blijft zodoende ieder andere keus bespaard, omdat kiezen in de zaak zelf, in haar, in zijn zaak immers eenvoudigweg helemaal niets oplost, verandert, laat staan verbetert.
De uitgeversbeulen-geschiedenis is op zijn retour. Bij slaven leed de heer een verlies wanneer ze dood gingen, vandaag een winst. De lijfeigenen waren er al slechter aan toe dan de slaven. De lijfeigenen waren niet zo duur: ze moesten hun eigen kroost zelf grootbrengen.
Nu is er de grote dialektische omslag: iedereen is totaal waardevol, onverschillig of levend of dood. In de realiteit is dat feitelijk een kwalitatieve sprong. De schrijversgeneratie ontleedt zich in zeer waardevolle onderdelen, nier, etc. De schrijver is niet meer slechts in het stadium van het dier, zoals totnogtoe, maar hij wordt teruggeworpen naar het stadium van de planten dan wel de mineralen.
Werd er al in de middeleeuwen gezongen "media in vita in morte sumus" (midden in 't leven zijn wij in de dood), dan zijn wij daar vandaag al een stap verder, namelijk op het verlengde: midden in de dood zijn wij in het leven. Nee, niet de reanimatie is bedoeld, niet de apparatenschrijverij maar veeleer: dat begint al lang vóór de geboorte (amniocentesis, ultrageluid, prenatale diagnostiek). Er zijn alleen nog maar doodgeborenen. Kunstmatig in het lab of conventioneel per buik wordt alleen maar nog iets doods in het dode ingeboren. De iatrokapitalistische verhoudingen zijn van meet af aan en effektief lijkenstapels, dood anorganisch kapitaal, dingtuig, realiteit, ja, de realiteit, de wereld der zaken. Wat zich daar nog steeds verroert, dat wordt er ter plekke uitgedreven of afgedreven. geaborteerd. Daar helpt alleen nog maar ziekte, krankheid: leef om te krenken!, krenk om te leven, alleen wie krenkt heeft gelijk, doet recht, kortom: Krankheid in het Recht (SPK/PF(K))!!!!

Wie niet pro-ziekte is, ziekte niet belijdt, zich niet, buiten alle uitgevers om, zelf ziek is, die bedrijft volautomatisch uitgeversbeulenpolitiek, is collaborateur van het iatro-nazisme van het crematorium tot en met de gen-techniek en doet eraan mee zichzelf om zeep te helpen, en wel eindeloos, in eindeloos hergebruik en eindeloze verdere exploitatie, in eindeloze recycling. Daar heb je ze dan, de eeuwige herhaling van hetzelfde (Nietzsche). Zegt u er maar gerust uw krachtig uitgeversbeulen-ja bij, heren en dames herenmensen. Maar met de verveling neemt niet slechts de pijn toe maar ook de reddende ziekte. Heb je werkelijk nog de zijpaden en omwegen van de genetica nodig om daar achter te komen? Heel dichtbij, voor het (be)grijpen dichtbij ligt de reddende ziekte in vlees en bloed, het revolutionaire want zieke erfgoed, tegelijk erfmassa van alle revolutionaire ervaringen tot nu toe sinds Adam en Eva (Bakoenin doet de groeten). Waarom dan in de verte zwerven, wanneer het goede toch dichter bij helemaal niet zou kunnen zijn?
Blijf gerust ijverig verder lezen, studenten, ook jullie Foucault: Discipline, toezicht en straf. Misschien vinden jullie dat daar ergens aangestipt. Wij hebben daar in ieder geval geen vondsten kunnen doen. En juist jullie positief denken, wie heeft daar baat wij?
Wat geeft aanleiding tot vreugde bij deze ontwikkeling?
Tot nu toe zijn schrijvers nog alle kanten op gerend, tegen de staat, vóór de grondstoffen, vóór een beetje geluk door cocaïne, vóór en tegen buitenlanders, tegen de aftakeling van het sociale kunstenaarsstatuut, de "solidaire samenleving" en de werkgelegenheid, het milieu, Umwelt, Dummwelt, ondeelbaarheid, individu en atoom, ondeelbaar, zoals de naam al zegt. Dat valt allemaal weg, valt daarvoor veel beter te overzien, wordt overzichtelijker.
Iedereen kan rondlopen met het bewustzijn dat hij miljonair is, zonder een cent op zak. Alleen, hij kan zijn eigen organen niet terugkopen, eerder wellicht nog ieder ander yuppie-design. Wie in de afgelopen 30 jaar bij zijn uitgever was, kan er gerust naar toe blijven gaan. Die is verloren. Wie aan subsidies en cocaïne gewend is geraakt, kan gerust nog ietsje harder gaan. Orgaansgewijs zal hij/zij nog steeds het een of ander te bieden hebben. Wie zijn eigen huid niet meer leuk vindt, geen probleem. Uit de lichaamscel van een afgestorven onbekende zijn er inmiddels op grote schaal huiden ontsproten. Je zelf word gevild en het nieuwe behangsel wordt je van oor tot oor aangenaaid.

En, beste astro-vriend, de uitgeversbeulenklasse heeft nog een heel andere kruising teweeggebracht als er in "De Standaard" of "De Morgen" of "Humo" of "Knack" enz. te lezen valt. Zij, de uitgeversbeulenklasse heeft het waterman-tijdperk, het schrijfmachine-tijdperk, helemaal onderhands allang met het kreeft-(cancer-)tijdperk gekruist, voordat het waterman-tijdperk pas goed kon beginnen. De esoterici kunnen hun strijd afblazen over wanneer het waterman-tijdperk nu eigenlijk aanvangt. Denk maar eens aan je kankercellen, kijk eens hoe dat spruit en spuit, verheven lichtgestalte die je voorgeeft te zijn. Wat is een gekloond mens? Een tot ontspruiten gebrachte cel, een kankercel dus, door middel van elektriciteit. Daar heeft ook de waterman nog iets in de pap te brokkelen. Steeds tot uw dienst, uitgever. Maar ook de ziekte kan ontploffen.
Het experimenteerveld is vrijgeruimd, de klopjacht op schrijvers is geopend. Gen heette bij de nazi's erffaktor. Vandaar de erfgezondheidswetten (de allereerste nazi-wetten trouwens, meteen na hun machtsgreep in 1933). Wat volgde is bekend. Al in de 19de eeuw was dat er, ontdekt door Gregor Mendel, een gesjeesde en tot monnik gemuteerde schoolmeester. Daar heette het erfelijke kenmerken. Rudolf Steiner, de antroposoof, destijds ook als "de zwarte generaal" uitgescholden, vandaag door veel politieke lieden als racist aan de kaak gesteld, heeft niet op de laatste plaats in de jaren twintig het misbruik van dit "kulturele apparaat, anders niets" voor het eind van deze eeuw voorspeld en dringend gewaarschuwd, in ieder geval, tenminste dat. Vandaag is dit feitelijk tot experimenteerveld geworden, een ruim veld en "Ahriman" doet de groeten. En de antroposofie? Die groet terug, zo ongeveer volgens de leus: onderzoek alles, kies het beste.

4.)
Wat de machinaties van de iatrokratie betreft, daar kan geen staatshoofd ooit tegenop geen politicus, geen politie, geen militair. Immers: wereldregering, en wel kultureel, alles voor het HEIL. Proost G'SSondheit!!
Al in 1987 hebben wij geschreven: DE WERELD IS AL LANG ONREGEERBAAR. Wie een testament tegen orgaanuitname maakt, gokt erop dat de overheid, de staat en de wetten werkelijk van kracht zijn, iets kunnen bewerkstelligen. Of en hoe dat in zijn werk gaat, is echter afhankelijk van de wisselvalligheden van de ekonomie. Zoals bekend, is de ekonomie anarchisch en irrationeel, behoeft vandaar dus permanente controle. Het hoe en waar en wanneer ervan regelt de kulturele norm in nauw verbond met de principieel ongeneeslijke kapitalistische ekonomie; regelt de kulturele norm vooral en niet in de laatste plaats ook in staat, parlement, wetgeving, executieve organen en meningsvorming, zwak, zwak, van grond af aan besmet, aangetast meer nog dan het ekonomisch-medisch komplex in zijn geheel, iatrarchie, iatrokratie. Die besmetting, aantasting vandaar ook jouw ziekte, beste gen-vriend, beste land-gen-oot.

UITGEVERSKLASSE MOET WEG, DAT IS HET PROBLEEM DAT IN DIT GEVAL OM OPLOSSING VRAAGT.

KLASSENLOZE SAMENLEVING IS HET DOEL. HIER MET DE PENNENLICKERSKLASSE!

Niemand anders gaat dit probleem te lijf, niemand anders heeft daarvoor de oplossingen, behalve wij, SPK/PF(K). Vooral echter: zo gezegd, zo gedaan. Schokbrekers zijn er tegen iedere slag (iatrocide). Het slaat dan naar elders toe uit. Daar slaan wij niemand iets uit of af, maar altijd heel doelmatig. De maand december is in aantocht, zelfs nog de allerlaatste groente, zelfs nog de boom, ook de Duitse, kon daar altijd al en nog steeds in 't blad schieten, als we dan met z'n allen al groenten zijn voor de uitgevers. Iedereen kan voortaan naar de dialyse gaan rennen, naar de hart- en hoofd-verplanter, naar de "tuinman", voor het overenten, groente, groenten. Voor ons zijn er nauwe grenzen getrokken in ons hecht gezelschap. Het oude, de oude maatschappij heeft de illusie van de vrijheid nodig, namelijk te kopen en te verkopen wat iedereen wil, altijd al ontleedbare organismes, zgn. schrijvers bijvoorbeeld. Dat is vrijheid, en niet slechts de illusie ervan.
Wie op "zijn" verder"leven" aandringt en anderen daarvoor laat afslachten en uitnemen, slopen, die behoort zich minstens te schamen. Daar zou al veel eerder en ook toen al nog veel nadrukkelijker op iets heel anders behoren te zijn aangedrongen, namelijk op een maatschappij waarin dergelijke vragen al helemaal niet aan de orde komen, waarin dit soort "grensgevallen", waarin dergelijke minderhedenproblemen zich helemaal niet voordoen. Wij zelf weten waar we het over hebben, want meer dan één keer al waren wij de "grensgevallen", waren wij de "minderwaardigen". Waar waren toen de predikers die zich voor ons ingezet hebben? Ze waren in Kortenberg en Beernem. Ze heetten rector magnificus en godgeleerde Rika De Backer en cultusminister en godgeleerde Karel Poma. En wat hebben zij destijds gepredikt? Weg met dat onkruid! Ruimen, uitschakelen met alle middelen die de staat ter beschikking staan! - Nou ja, inmiddels is immers kannibalisme en lijkenpikkerij een onvervangbaar must van de christelijke naastenliefde, heeft dominee Anciaux jongstleden in "De Morgen" gepredikt. En dat was het enige wat hij, volgens eigen zeggen (!) was vergeten: het zelforganisatie-formulier op zijn schrijftafel in te vullen.
Wij hebben de uitgevers afgeschaft in verschillende van onze hechtere gezelschappen, gezelschap, samenleving in ieder geval, goed gezelschap zelfs, want immers zelfgemaakt, geen "grote", geen "kleine" familie, helemaal geen familie, zonder uitgevers = uitgeversvrij, het reëel voortbestaand "beter" gezelschap = maatschappij ten spijt. Wij doen dit al 48 jaar, en wel uitgeversvrij en zonder uitgevers (uitgeversloos) onder alle omstandigheden en onder de meest verschillende condities, in de bibliotheek, in de tezamen kollektief bevochten SPK-ruimtes, in de bajes en onder prosecutie, in boekenclub en voordrachtbank. Absoluut therapievijandig treden wij ook op in het Europa-parlement, bij de UNESCO en bij de Wereldraad van Schrijvers (Leuven), in Gent en in Brugge, in tijden van zogenaamde algemene culturele afmatting en moeheid evenals in tijden - en ten spijt van of ondanks - zogenaamde rumoerigheid, revolte. Al die groots klinkende strategie-blauwdrukken zijn verdwenen, enkele lieden uit die richtingen moeten inmiddels tegenover jongeren op z'n minst veinzen spijt te hebben dat ze, destijds in Kortenberg bijvoorbeeld, het SPK hebben bestreden.
Het aanvalsdoel van de uitgeversbeulen is de afzonderlijke schrijver. Komt bij ons niet voor. Andersom echter wel. Waar naar toe met het lijk? Jullie Prijs der Nederlandse Letteren zal daar wel tekortschieten. Wij weten waar onze organen veilig zijn, ook nog als onderdelen van een lijk. Lijkenonderdelen van uitgeversbeulen verkopen wij niet. Wij zijn helemaal en principieel tegen ieder kopen en verkopen als zodanig.
In 1987 hebben wij in het openbaar de toekomstvoorspelling gedaan dat er in de herfst 2007 een ineenstorting zal plaatsvinden! De toepasselijke, voor ons zelf nodige voorzorgsmaatregelen dienden te worden genomen.

De verspreidingsradius van de SPK/PF(K)-publikaties loopt inmiddels in de miljoenen. Kommentaar op een massa-festival in Berlijn: "Ik was hier bij heel verschillende woongroepen op bezoek. Maar waar je ook komt, er ligt minstens één boek van jullie op tafel." Enkel en alleen het werkzame weten over ziekte en het slagen van de utopathie is kriterium voor "juist" en "fout" in wat vroeger kultuurpolitiek heette. Ziekte was altijd al de kern van iedere revolutionaire verandering, ook wanneer er op de voorgrond om "papier", "inkt", "vrede" en "vrijheid" werd gevochten. Maar vandaag, dankzij SPK/PF(K), is ziekte voor het eerst uitdrukkelijk als revolutionair gesignificeerd, aangeduid.

Het revolutionair-subjektieve waren altijd al en te allen tijde de ziektes, de door de uitgevers en de telkens heersenden als ziektes onderdrukte protestvormen, de ziektes op weg en met de bestemming ziekte te zijn, de mensheid in haar veelvoud en eenvoud als mensensoort, of beter gezegd, dubbelvoudig, nooit eenvoudig, ziektes en ziekte in het dialektisch proces, mogelijk en werkelijk slechts in een uitgevers- en therapie-vrije wereld van de utopathie, die geen utopie is, want uitvoerbaar en werkzaam, zoals zicht en tastbaar is geworden.
Grondslag van al het andere dat bestaat is vandaag de dag het verbond van uitgeversbeulen en ekonomie (alles rondom schrijversuitbuiting, kultureel-industrieel komplex de biggest business). Eerder bijzaak daarbij de staat. Maar ook die bestaat nog, net als politie en militairen, als dodingsmachinerie en ten behoeve van het "vroegtijdig waarschuwingssysteem", helemaal niet te onderschatten. Maar alles onder het commando van het uitgeversstelsel, onder het diktaat van de NORMOISIE (de oude bourgeoisie, zoals nog ten tijde van Marx, is passé)

Daarentegen is het revolutionair subjekt onuitroeibaar en niet korrumpeerbaar en was altijd al wat het vandaag is een aanstonds al helemaal, te weten: de literatuur gedefinieerd als schrijver, en wel dan wanneer de klasse der frontpennenlickers tegen de heersende uitgeversklasse staat, niet als organisatie of vereniging, maar in de doelgerichte en gebundelde aktiviteit van het Multi-Fokale Expansionisme (MFE), wij noemen het ook warmtelichaam, dat bestaat en dat al heeft bestaan als SOZIALISTISCH PENNENLICKERS KOLLEKTIV, dat altijd al heeft bestaan als de werkelijke grond en het bewegende principe van alle revolutionaire initiëringen, als ze dat dan echt geweest zijn, onverschillig hoe ze zich zelf hebben begrepen, overschillig hoe ze geëtiketteerd zijn, ongeacht welke overige etiketten ze telkens hebben overgenomen, vanaf de zogenoemde Spartakisten in de oudheid tot aan de Raden en de sans-culottes in nieuwere tijden.
Ook de revolutie heeft een ander gezicht gekregen. De nieuwrevolutie krachtens literatuur zal bij menigeen bepaald niet in 't oog lopen; overlopen van (stro-)vurig enthousiasme met oorlogsgeschreeuw en groot poeha zal ook niemand, niets met slachtsoffers en martelaars, helden, overhalen. De vraag komt niet eens op: komt er naderhand iets beters. Alles al voltooid verleden bij ons, nee: futurum-plus-quam-perfectum. Een principiële heroriëntering is vereist, dat wel. Niet slechts voor ieder hier in aanmerking komend nieuwbegin. Dat gaat geenszins pijnloos. Van zelf worden oude gewoontes broos en gebrekkig onder ziekte. Geen één voor die dit jammer is. Dus: geen enkele consumptie-, geen enkele cocaïne-dwang.
"Jullie doen er wel vrij gemakkelijk over, terwijl wij toch heeel breeeed uitgewaaierd politiek bezig zijn." Om de paar weken, om de paar maanden, ieder jaar weer, wellicht her en der, nu en dan een "aktie", en de rest van de tijd vol met meedoen, vol in drukte en gedoe vol bij 't "leuke dingen doen", feestjes, stappen en vol, vol, vol en dicht. Wat moet er daar dan uit voortkomen, dat vragen wij. Niets tegen Ruig- en groenoorden, niets tegen blokkades, niets tegen enkelingen die zich volledig uitsloven, afjakkeren erbij en dan als buit aan de uitgeversbeulen toe-, over- en uitgeleverd worden, als afzonderlijke enkelingen al helemaal, vaak genoeg door hun eigen kameraden en maatjes voor wie ze tot last zijn geworden. Breed uitgewaaierd, hoe waar, breedbandspektrum-antibioticum, maar minder dan niets, schadelijker.
De oude aanvalsvormen dienen opnieuw te worden bekeken wat ervan nog bruikbaar is. Dat zal niet gaan zonder inventiviteit, zonder uitvindingen, zonder vindingrijkheid, maar wel zonder oktrooibescherming. Wij hebben tijdens al die jaren veel uitvindingen geïntroduceerd, te ontdekken en te ontmaskeren valt er namelijk nauwelijks nog iets. Wij hebben dit alles al lang vóór de tijd in de greep. Tientallen jaren terug al hebben wij dat aangepakt, opgewerkt, uitgewerkt, tot begrip verheven, omgevormd en -gewenteld en al doende werkstabiel omgezet. Daarvan zijn er vandaag nog onze boeken, ook verkrijgbaar, onze sporenconservatie.
Vangt aan! Maakt zelf front, PENNENLICKERSFRONT! Doe iets voor jullie zelf! Stelt eindelijk de pennenlickersklasse tegen de allang bestaande uitgeversklasse, in plaats van groenten-opslagplaats en orgaanreservemagazijn van de uitgeversbeulenklasse te blijven, want als zodanig heeft ze jullie gedefinieerd en wel in de praktijk. Kreëert vele uitgeversvrije pennenlickersfrontparadijzen. De hel is jullie immers al geschonken in jullie bestaande paradijzen. Of is ze nog niet paradijslijk heet genoeg naar jullie smaak? Men kan ook van boulimie de hongerdood sterven in het luilekkerland van het stenentijdperkkapitalisme. Als de een of ander die revolutie te gemakkelijk vindt, niet lust, onder zijn waardigheid, onder zijn waarde, onder zijn coolness acht (ook de waardigheid van zo iemand is immers onschendbaar, tenminste "de waardigheid", vgl. de grondwet van Brugge) dan kan hij/zij er zeker van zijn dat er geen revolutie bestaat die diep- en doorgrijpender is, en on-reformistischer. Wie lijkenstapels en andere materieel- en materiale slachtpartijen prefereert, kan tv gaan kijken of pc spelen, van zijn miljoenenwaarden gewis, orgaan voor orgaan, cel voor cel, gen voor gen, gedoneerd of ontvangen, gegeven zoals weggenomen, ontnomen.

Vandaag grijpt het SOZIALISTISCH PENNENLICKERS KOLLEKTIV /
PENNENLICKERSFRONT toe!
Voor een Revolutionaristische Schrijversrevolutie!
Weg met de uitgeversbeulenklasse!


SPK/PF(K) - KOMMANDO JEAN-MARIE-MATHIAS-PHILIPPE-AUGUSTE
COMTE DE VILLIERS DE L'ISLE-ADAM
voor zijn 169e geboortedag op 7 Nov 1838

Vier Tage nach dem Internationalen Diskussionsforum

	Rubrik Stern 10/1968	Powered by BAG
	Lifestyle & Kultur | Leute | Mode | Liebesleben | Horoskope | Partnersuche

	Eddy Van Son Heiβ und Kalt Vier Tage nach dem Internationalen "Metabolismus der Macht" Diskussionsforum im Oktober 1968 laden das M_hka, das MedienMuseum und Der Standaard Gazetten zu einer Gegen-Kundgebung vor das Museum: "Wir wollen sagen, wofür wir sind." Damit der Platz auch wirklich voll wird, erhalten die Beschäftigten im öffentlichen Dienst kurzerhand frei. Auf selbstgefertigten Transparenten ertönt des Volkes Stimme: "Raus mit die antiimperialistischen Künstler", "DDV - Volksfeind Nr. 1", "Museumsbesucher, seid lieb und nett - jagt DDV und Konsorten weg", "Bei Flor wär das nicht passiert". Und das Volk tut, wozu es von seinen Museumsdirektor aufgefordert wurde. Es schlägt den Künstler - oder was er dafür halt - ins Gesicht. Ein Verwaltungs- angestellter, der äuβerlich DDV ähnelt, wird von Kundgebungs- teilnehmern verfolgt: "Als ich wegging, folgte mir ein älterer Mann. Er began mich zu stoβen und rief: "Künstler-Sau, hau ab!" Da tönte es plötzlich aus der Menge heraus, immer lauter: "Hier ist DDV." Das ging wie ein Lauffeuer durch die Menge. Sie kam in Bewegung und rückte auf mich zu. Da rief ich: "Ich bin ein Mitarbeiter wie ihr." Man trat mir dennoch mit Schuhen ins Gesicht. Dann hatte jemand eine Flasche in der Hand und schlug auf mich ein. Ich spürte am ganzen Körper nur noch Schläge. Irgendwie konnte ich mich aber wieder aufrappeln." Ein Polizeioffizier kommt den Verfolgten zu Hilfe: "Ich war gerade nach vorn gegangen, um die Lage zu erforschen, als mir der junge Mann entgegen gerannt kam: "Um Gottes willen, schützen Sie mich, die wollen mich totschlagen." Hinter ihm her kamen an die tausend Leute, die uns beide nun noch vierzig Meter weit verfolgten. Dann hatten sie uns eingeholt. Die leute johlten und riefen: "Schlagt den DDV tot." Wir wurden zu Boden geworfen. Die Menge war auβer sich. Wir haben uns dann die letzte Meter bis zum Wagen irgendwie hingeschleppt." Die Menge versucht den Wagen umzukippen: "Zwei von ihnen schlugen eine Scheibe ein. Ich sah durch das Fenster entstellte und tierische Gesichter. Die Menge brüllte drauβen: "Lyncht ihn, hängt ihn auf."" Stern 10/68. frei zit. nach Heiβ und kalt s. 581.
		Artikel Versenden		Artikel Drucken

Geen Macht voor Niemand

Metabolisme van de Macht

discussieforum

Wivina De Meester - Wouter de Ploey - Danny Devos
Gui Polspoel


20 oktober 2007 - 16.00u

M_hka-Media - Antwerpen

---

Provisorisch Strijdprogramma voor de
Strijd om de Culturele Rechten van de
Gevangengehouden Kunstenaars

Verklaring van 20^e oktober 2007

Wij strijden voor:

1. Vrije Zelforganisatie voor de Kunstenaars.
   
2. Vergoedingen volgens Tarief, Recht op Ontwikkeling en Werk, Ondernemingsraad en Stakingsrecht.
   
3. Pensioen- en Ziekteverzekering.
   
4. Kunsthistorische Omkadering door onafhankelijke Critici van buitenaf en vrije Keuze van Medewerkers.
   
5. Zelfbestuur door Verkiesbaarheid in alle organisatorische Functies.
   
6. Onbeperkt Bezoekrecht zonder Inmenging.
   
7. Samenscholingsrecht zonder Inmenging.
   
8. Afschaffing van Museumsbemoeienissen, buitengewone Huisreglementen en Isoleringstaktieken.
   
9. Afschaffing van Censuur, Beroepsverbod en Broodroof.
   
10. Vrije Toegang tot Binnen- en Buitenlandse Lectuur en Media zowel in de Museumsbibliotheek als Daarbuiten.
    
11. Vrij Gebruik van alle Werkruimten en voltallig Personeel.
    
12. Onbeperkte Toegang tot alle Aangelanden van het Museumdomein.
    

Kameraden, Kollega's, niet langer Getreuzeld!
Spuwt in de Handen en begin eraan!
Voor een Revolutionaire Museumbeweging!
Voor de Overwinning in de Kunstenaarsstrijd!

B.A.G. - Kommando Abu Musab Al-Zarqawi
voor zijn 41e geboortedag 20. okt 1966

---

In het kader van de voorstelling 'Wolfskers' van Toneelhuis in een regie van Guy Cassiers organiseren MuHKA_Media en Toneelhuis op zaterdag 20 oktober 2007 om 16.00u een discussieforum over "het metabolisme" van de macht.

"Wolfskers" is het tweede deel van een drieluik dat regisseur en artistiek leider van Toneelhuis Guy Cassiers heeft opgezet rond de macht. "Mefisto for ever" (2006) was het eerste deel en op het einde van het seizoen maakt hij het sluitstuk van de triptiek: "Atropa" (2008).

"Wolfskers" is gebaseerd op drie films van de Russische cineast Sokurov: "Moloch", "Taurus" en "The Sun", respectievelijk over Hitler, Lenin en Hirohito. Sokurov. Macht wordt meestal geassocieerd met wil en daadkracht. Sokurov toont zijn machthebbers echter als haast willoze subjecten. Lethargie en fataliteit hebben de plaats ingenomen van wil en daadkracht.

In hoeverre kan deze beschrijving als metafoor dienen voor een vergiftiging door de macht? Is de macht in laatste instantie een gift dat het individu fysiek en mentaal aantast, doet hallucineren en uiteindelijk op een bepaalde manier verstikt?

Deze vraag zouden we willen stellen aan personen die machtsposities hebben ingenomen of nog steeds innemen: politici, bedrijfsleiders, magistraten, captains of industry,...

Bastard Art Collectibles

Bastard Art Collectibles

18 october 2007 marks the 30th anniversary of the deaths of Andreas Baader, Gudrun Ensslin and Jan-Carl Raspe, the martyrs of the antiimperialistic fight who ended their lives at Stammheim Prison in Germany. Hail!

On this memorable day we enter the first series of two Bastard Art Collectibles in very limited edition:

---

:: the Bastard Art T-Shirt ::



2 colour screenprint on black t-shirt
100% cotton - made in Bangladesh
5 size small - 5 size medium only!
numbered & signed
:: 44,- €

---

:: the Bastard Art Sweater ::




2 colour screenprint on black hooded sweater
80% cotton / 20% polyester - made in Cambodia
2 size small - 3 size medium only!
numbered & signed
:: 66,- €

---

Don't hesitate - This is a unique one-time-only offer, these collectibles will not be reprinted! Order your copy now!

Support the Antiimperialistic Fight!
Victory for the Peoples' Artists!
We will Fight!
We will Fight!


B.A.G. - Kommando Lee Harvey Oswald
for his 68th birthday on 18 Oct 1939

Aanslag op Florent Bex

VERKLARING VAN DE 10E OKTOBER 2007

Vandaag om 19.59 uur hebben wij met het Kommando Henricus Antonius van Meegeren de Ceremoniemeester Florent Bex neergeschoten.

Bex was Strateeg en een van de Hoofdacteurs in het internationale Kunstkader die op nationaal, Europees en internationaal Vlak het imperialistisch Systeem van de Musea en Instellingen van actuele Kunst zelf-beheersbaar wilden maken en de Totstandkoming van de Bevrijding van de hedendaagse Kunst wilden verhinderen.
Hij had centrale Functies in de Formulering, Coördinatie en Totstandkoming van de imperialistische Cultuurpolitiek - er waren in de laatste Jaren geen belangrijke actuele Kunst- of Cultuurprojecten waarbij hij niet op één of andere Manier betrokken was.
Hij is verantwoordelijk voor de massale Ellende onder de hedendaagse Kunstenaars en artistieke Uitdrukkingsvormen met in het bijzonder Performance- en Internetkunst.

Als eerste Directeur van het M_hka (waar hij op 20 september 1985 op achterbakse Manier is terechtgekomen) ontwikkelde en forceerde hij de imperialistische Politiek van de Vernietiging door Vriendjespolitiek en Afwijzing van de niet-commerciële Initiatieven in de Kunst - een Politiek die voor de Meerderheid der Kunstenaars Hongersnood en Ellende betekende, om Profijt en Macht voor het internationale Kapitaal te verzekeren.
Hij is verantwoordelijk voor de Vermeerdering van Uitbuiting, Verkommering en Onderdrukking van de hedendaagse Kunst en Kunstenaars in West-Europa en de Rest van de Wereld.

In de verschillende Cultuurcommissies, op bilateraal (zoals in de Vlaamsch-Waalse Kunstraad) en op internationaal Niveau zaaide hij de Voorwaarden voor het agressieve herschrijven van de Kunstgeschiedenis en de Uitbreiding van de Vlaamse Musea en de Kunstinstellingen over Westelijk Europa, die Kunstverschraling intensifiëerden en/of de Vernietiging van de Basis van Bestaan van duizenden Kunstenaars - in het bijzonder in de niet-commerciële strekkingen in de hedendaagse Kunst - tot Gevolg had.

Imperialistisch Collectiebeheer betekent de Uitbreiding en de Vermeerdering van de Ellende en de Vernietiging van Kunst en Kunstenaars in de Wereld. Het is een Poging, het bestaande cursus-gescherpte en catastrofale Evenwicht in het Machtsevenwicht tussen Kunstimperialisme en Versie, tegen de stijgende Druk van de Bevrijdingsstrijd en de interne Erosie van het Systeem met alle Middelen te stabiliseren en verdere Ontwikkelingen te verhinderen.

Het Imperialisme kan enkel destructieve Krachten ontwikkelen, zijn Bestaan is Vernietiging - het voert op Wereldschaal de Vernietiging door van Kunst en Kunstenaars door Vervlakking, Uitzichtloosheid en Ontmoediging. Tegen deze Werkelijkheid, eenvormig in de Kern dat Kunstenaars nergens in zulk een Systeem kunnen leven, ontwikkelt zich een Strijd tegen het Imperialisme en voor Zelfbeschikking en artistieke Menswaardigheid.

Deze Identiteit in Inhoud en Doel is de Verbinding van de Strijd bij alle Secties van de internationale Avantgarde, het Proces van Eenheid, dat wereldwijd rijpt.

De Wortels van elke revolutionaire en antagonistische Strijd hier te Lande is de ervaring dat in dit Systeem van Winst en Macht geen Leven mogelijk is - iedereen wiens Zinnen niet volledig afgestompt zijn, ervaart de Dimensie van de Vernietiging en Zinloosheid als een naakte Aanval op zijn Eigenheid, en alle uitgebuitenen ervaren dat dit feilende Systeem antagonistisch is aan alle eigen Behoeften en Concepties van het menselijke en menswaardige Leven.

Daartegenover staat de Positionering van zelf-bepaald Leven, de Herovering van natuurlijke Vaardigheden en menselijke Rijkdom en het Doel van de regelvrije en menselijke Maatschappij, waarin de Mens het zintuiglijke Centrum is, slechts mogelijk en materieel in de Strijd voor de radicale Omwenteling van de artistieke Werkelijkheid.
In de Strijd tot middel van het breken van het Systeem moeten deze Waarden als huidig en toekomstig Doel steeds opnieuw geformuleerd worden en van die, die vechten, veroverd en in de Betrekkingen gebruikt worden.

De Identiteit als Doel kan en moet bedoeld zijn als gemeenschappelijk subjectief Moment voor de Eenheid der revolutionaire Kunstenaars en voor de bewuste Normalisering van de revolutionaire Strijd en Strijders in het West-Europese Centrum van Kunst en Cultuur.
De revolutionaire Strijd vergt de Verdieping van de subjectieve en culturele Bewustzijnsprocessen - dwz. om de essentiële Ervaringen in het Systeem tot het culturele Begrijpen van de Situatie te brengen om eigen Voorstellingen en Doelstellingen te bepalen en duidelijk over de objectieve Voorwaarden te worden, zodoende de Macht van het Imperialisme, die daartegenover staat en tegen wie de Omwenteling verdergezet moet worden, te breken.
Revolutionair-artistieke Identiteit, het bewuste en onomkeerbare Besluit daarvoor, de Strijd voor de fundamentele Omwenteling van Voorwaarden voor de Zin en de Inhoud van het eigen artistieke Bestaan voorbestemd te zijn, is een Voorwaarde en een Basis voor bepaalde, aanvallende en ononderbroken Praktijken tegen Kapitulatie en Verraad van Directeuren en Curatoren.

Het Doel van de revolutionaire Strijd wereldwijd is om de vernietigende Tendens die het cultureel Imperialisme overal teweegbrengt, tegen te houden en om te draaien in een ontwikkeling voor Kunst en Kunstenaars en het concrete Perspectief op het eind van de institutionele imperialistische Heerschappij en Barbarij te openen.

Daarin heeft de Strijd van het Belgisch Front in het West-Europese Centrum speciale Betekenis als Sectie van het internationale Bastard Front wegens de Centraliteit van West-Europa en zijn toenemende cultureel-economisch-militaire Functie in het algemeen imperialistisch Systeem.

De Strijd tegen concrete Doelen in de imperialistische Strategie moet gevoerd worden met het Doel om voor hen de cultureel-materiële Grens te zetten, hun Penetratie te blokkeren en te verhinderen, om de Strategieën van het cultureel Imperialisme te breken en het Erosieproces van het Systeem aan te vatten.

De Eenheid der revolutionaire Krachten verwezenlijken!
De Strijd in het imperialistisch
Centrum in strategische Eenheid met
de Strijd in de andere culturele Continenten voeren!
Solidariteit met de Opstand van de Myanmaarse Bloggers!
Het revolutionaire Front in West-Europa in het kader van
de internationale culturele Bevrijdingsoorlog organiseren!
De Aanslagen op antiimperialistische Doelen verder ontwikkelen!


B.A.G. - Kommando Henricus Antonius van Meegeren
voor zijn 118e geboortedag 10. Okt 1889

Sprengstoffanschlag auf das Standaard-Hochhaus in Groot-Bijgaarden

Erklärung vom 7. Oktober 2007

Gestern, am Samstag, den 6. Oktober um 19 Uhr 59 sind zwei Bomben im Standaardhochhaus in Groot-Bijgaarden explodiert. Weil trotz rechtzeitiger und eindringlicher Warnungen das Haus nicht geräumt worden ist, sind dabei 4 Menschen verletzt worden. Um 19 Uhr 34 ist unter der Nummer 2009 die erste Warnung durchgegeben worden mit der Aufforderung, das Haus wegen Bombenalarm binnen 15 Minuten zu räumen. Die Antwort war: "Hören Sie auf mit dem Blödsinn". Es wurde aufgelegt. Zweiter Anruf um 15 Uhr 39: "Wenn Sie nicht sofort räumen, passiert etwas Fürchterliches". Aber die Telefonistinnen hatten offenbar Anweisung, solche Anrufe nicht zu beachten. Der dritte Anruf um 15 Uhr 44 ging an die Bullen: "Sorgen Sie, verdammt nochmal, dafür, daβ endlich geräumt wird". Weil der VUMkonzern die Tatsache, daβ er gewarnt worden ist, nicht unterschlagen kann, verdreht er die Nachricht: "Es sei nur ein Anruf gewesen, und der sei zu spät gekommen". Zwei Telefonistinnen und die Bullen können bestätigen, daβ die Standaardpresse einmal mehr lügt.

De Standaard ging lieber das Risiko ein, daβ seine Arbeiter und Angestellten durch Bomben verletzt werden, als das Risiko, ein paar Stunden Arbeitszeit, also Profit, durch Fehlalarm zu verlieren. Für die Kapitalisten ist der Profit alles, sind die Menschen, die ihn schaffen, ein Dreck. Wir bedauern, daβ Arbeiter und Angestellte verletzt worden sind.
Wir fordern von Standaard: daβ seine Zeitungen die antiimperialistischen Hetze gegen die Aktuelle Künstler, gegen Künstlerichen Aktionen wie Performance und Netkunst, gegen die nicht Kommerziellen Initiativen hier und in anderen Ländern einstellen; daβ der VUMkonzern die Hetze gegen die Befreiungsbewegungen in die Aktuelle Kunst einstellt, besonders gegen die Künstler, die für die Befreiung der Imperialistischen Museen und Instituten kämpfen; daβ er seine propagandistische und materielle Unterstützung für die imperialistische Politik der herrschenden Klasse Direktoren und Kritiker einstellt; daβ die Standaardpresse aufhört, über die Belgischen Kunst und Künstler hier Lügenberichte zu verbreiten.

Wir verlangen, daβ die Standaardpresse diese Erklärung abdruckt.
Wir verlangen nichts Unmögliches.
Wir werden unsere Aktionen gegen die Feinde der Aktuelle Kunst erst einstellen, wenn unsere Forderungen erfüllt sind.

Enteignet De Standaard!
Enteignet die Feinde der Kunst!

B.A.G. - Kommando Ulrike Marie Meinhof
zum ihren 73. geburtstag 7. Okt 1934